آثار نمایشی قبل از هر چیز روی کاغذ متولد می شوند و خوب و بدشان از همان زمان که فیلمنامه نوشته می شود، تا درصد قابل توجهی قابل حدس است؛ به عبارتی هیچ عاملی به اندازه فیلمنامه نویس در سرنوشت یک اثر موثر نیست و اگر کارگردان ها یا تهیه کنندگانی را می شناسیم که موفق هستند، به این دلیل است که قدرت تشخیص فیلمنامه های خوب از بد را دارند.

فیلم ها و سریال هایی که از نعمت فیلمنامه های خوب و محکم برخوردارند، معمولااز کم تجربگی یا بی سلیقگی یا ارزان فروشی احتمالی کارگردان یا سایر عوامل کمتر آسیب می بینند و حتی در بدترین شرایط به آثاری قابل دیدن بدل می شوند. اهمیت فیلمنامه در یک اثر به اندازه ای است