یکی از مفاخر دنیای هنر و موسیقی ایران، استاد حسین دهلوی است. او در سال 1306 در تهران به دنیا آمد و مقدمات موسیقی را نزد پدر موسیقی دان خود فرا گرفت و چون علاقه فراوانی به آهنگ سازی داشت، نزد استاد ابوالحسن خان صبا به فراگیری موسیقی ملی پرداخت و هارمونی و کنترپوآن و تکنیک آهنگ سازی را نزد استاد حسین ناصحی فرا گرفت. بعد از فارغ التحصیلی از هنرستان عالی موسیقی ملی در رشته آهنگ سازی، به ریاست هنرستان عالی موسیقی منصوب شد. همچنین مدتی نزد پروفسور «توماس کریستین داوید» که از استادان موسیقی آکادمی وین بودند، به فراگیری رموز فنی آهنگ سازی و موسیقی پرداخت. بعد از درگذشت استاد ابوالحسن صبا، به ریاست ارکستر صبا منصوب شد و بعد از انحلال این ارکستر، ارکستر رودکی را تشکیل داد. استاد دهلوی در مهرماه 1336 به دعوت استاد روح الله خالقی که رئیس هنرستان موسیقی ملی بودند، به تدریس بعضی از دروس موسیقی در این هنرستان مشغول و در شهریور سال 1341 بار دیگر به ریاست هنرستان موسیقی ملی منصوب می شود. او معتقد است موسیقی ما اکنون بیش از هر چیز، نیازمند خلق آثاری در زمینه های گوناگون، از موسیقی آوازی تا ارکستر و از موسیقی کودک تا اپراست؛ آثاری که از یک سو از ویژگی های موسیقی ملی ما الهام بگیرد و از سوی دیگر رابطه ای اندیشمندانه، متناسب با تحولات جهان امروز و نیازهای جامعه کنونی ما داشته باشد و برای رسیدن به این هدف والا، باید حمایت واقعی از هنر و هنرمند موسیقی ایران بدون درنظرگرفتن جنسیت آنان به عمل آید. آثار این استاد ارجمند فراوان است، ازجمله؛ آثاری در زمینه موسیقی ایرانی، برای ارکستر، آواز و ارکستر، آوازهای گروهی و ارکستر، دوئت سنتور در سه گاه، سبکبال در شور برای ارکستر، شورآفرین در ابوعطا، چهارنوازی مضرابی در اصفهان، فانتزی برای ارکستر و تار، سوئیت بیژن و منیژه از حکیم فردوسی، دونوازی سنتور در نوا، شوشتری برای ویلن و ارکستر، فانتزی برای گروه تمبک و ارکستر و.... هدف این هنرمند گران قدر همیشه خدمت به موسیقی ملی و پیشرفت و پیشبرد آن بوده است و برای بیشتر بارورشدن نهال آن به تلاش همه جانبه خود ادامه داده و در این راه هیچ کس نتوانست او را تابع نظریات خود کند و تحت تاثیر خود قرار دهد.