این جرات آقای دیلن که تقریبا تمام منابع ادبی، غیرادبی (و به تناوب بی ادبی) نثر و شعر و به خصوص نثر رمان زبان انگلیسی و بسیاری از متون ترجمه شده، و متون مذهبی را درونی کند، درهم بیامیزد و بی ترس از نمود الهام یا اتهام به سرقت، یک چیز جدید و مورد احتیاج را تولید و عرضه کند، کم جراتی نیست. اما نکته اینجاست که دیلن فقط به قصد چیز جدید نوشتن، چیز جدید نمی نویسد و نمی نوشت و بنا به سنت رفتاری اش نخواهد نوشت. دیلن نگاه می کند چه متن هایی باید آواز خوانده شوند که هنوز نوشته نشده اند و بعد آنها را می نویسد. این توان دیلن که در دریاهای دور و دراز موسیقی فولکلور طبقه کارگری سفیدپوست و سیاه پوست آمریکا