«هنوز تا پل خاجو دویست-سیصدمتری فاصله داشت. غروب بود و چراغ های دهانه های پل تازه روشن شده بود. به قول آن داستان نویس: زنجیری زرین دور گردن رودخانه با گل درشت (مدالیوم)ی از طلای ناب آن وسط در میان حلقه های ریز و درشت طلایی.» رمان «پی نوشت خاموشی» محمدرحیم اخوت این طور آغاز می شود: پل خاجو، قول داستان نویس... داستان های اخوت همواره پر است از نمادهایی از شهر اصفهان، پل ها، رودخانه ها و مکان های معروفی که در این شهر هست و رفته رفته در داستان های اخوت به عنصری جدانشدنی و شخصیت داستانی بدل شده اند. علاوه بر این رمان نقل قول هایی هم دارد: به قول آن داستان نویس یا آغاز فصل دو: «به قول میلان کوندرا