منصور پورحیدری، جزو بزرگان باشگاه استقلال (تاج سابق) و برای ما قابل احترام بود، چه زمانی که بازی می کرد و چه موقعی که ما بازی می کردیم. او بازی نمی کرد، راهنمایی هایی که می کرد، خیلی موثر بود یا انتقادهایی که از او می شد، تلاش می کرد با منطق آن را برطرف کند. واقعا یک تکیه گاه بود، هر مشکلی که داشت، سعی می کرد به گونه ای حل کند، هیچ وقت با کسی بلند صحبت نمی کرد. واقعا نمونه بود، از طرفی از یک خانواده اصیل و باادب بود. وقتی در جایی حضور داشت، بچه ها به احترام او در حد خودشان شوخی هم نمی کردند. پورحیدری جزو نادرترین فوتبالیست هایی بود که به اخلاق اهمیت می داد و خیلی اخلاق مدار بود. در تیم فوتبال استقلال (تاج) کاری کرده بود اگر بازیکن شلوغی هم در تیم بود، طوری رفتار می کرد که آن بازیکن اول ادب و آرامش را حفظ کند و بعد به صحنه فوتبال بیاید. اینقدر بزرگوار و خوب بود که بنده تنها کسی را که از تیم تاج برای مراسم ازدواج دعوت کردم، او بود. چون زود ازدواج کردم و به عنوان یک برادر بزرگ تر خواهش کردم که در مراسم عقد ما حضور داشته باشد، البته بعدها هم ما تلافی کردیم، در مراسم ازدواج ایشان همه بچه ها شرکت کردند.

فوتبال ایران چند سالی است که راهش را گم کرده، متاسفانه پورحیدری زمانی که مریض شد از صحنه دور شد، ولی موقعی که در تیم حضور داشت اخلاق مداری در تیم حفظ می شد. بازیکن باید اخلاق را در تیم رعایت می کرد بعد درون زمین می رفت ولو اینکه بازیکن بزرگی هم باشد، به هر حال ما انسان بزرگی را از دست دادیم، روحش شاد باشد.