آسمان، مهربان می شود. عادت نداریم به روی خوش نشان دادنش. قربان صدقه نعره هایش می رویم که عین لطافت است برای زمین خشک مان. نگرانی اما رخنه می کند در دل شادی مان، چند دست و پا می شکند! چند کانال سرازیر می شود وسط خیابان! چند نفر ناپدید می شوند در میان گل ولای! و ترافیک شدید و سردرگمی مردم در ایستگاه های مترو ما را از باران دل زده می کند.