عشق به د نیای نمایش و تئاتر، وجه مشترک نویسند گان قد یمی جهان است. اگر به خاطره های زند گی نویسند گان مهم و قد یمی نگاهی بیند ازیم، این علاقه به د نیای نمایش از روزگاری می آید که سینما مثل امروز هنری قد رتمند و خلاق نبود و تصویرسازی و روایت د استان روی صحنه، ذهن خلاق نویسند گان جوان را بال و پر می د اد. نمونه عشق و علاقه به تئاتر هم د ر فهرست نویسند گان قد یمی زیاد است. اگر د ر اد بیات ایران محمود د ولت آباد ی را د اریم که د ر جوانی برای د ید ن تئاتر به تهران آمد، د ر اد بیات جهانی هم چهره ای مانند ماریو بارگاس یوسا را د اریم که 9 نمایشنامه نوشته و سال گذشته هم د ر یکی از این نمایشنامه ها، «قصه طاعون»، بازی کرد ه. یوسا یک سال پس از این اجرا د ر گفت وگویی که به تازگی منتشر شد ه، د رباره این تجربه صحبت کرد ه و برخلاف تمام نقد هایی که منتقد ان برای بازیگری او نوشتند، این اتفاق را هیجان انگیز و به یاد ماند نی خواند ه. یوسا د ر این گفت وگو تعریف می کند: «این پیشنهاد کارگرد ان بود. برای من تجربه شگفت انگیزی بود. اگر د ر تمام زند گی مشغول د استان نویسی باشی، اینکه د ر طول یک ماه، د و ساعت د ر روز به شخصیت یکی از د استان هایت تبد یل شوی، تجربه خارق العاد ه ای است. ولی من بازیگر نیستم و فکر می کنم منتقد ان خیلی سخاوتمند و باهوش بود ند. با آنها موافقم که گفتند من بازیگر نیستم. من نویسند ه هستم و برای تئاتر هم می نویسم. فقط رمان نویس نیستم. تئاتر را خیلی خیلی د وست د ارم.» یوسا د ر این گفت وگو وعد ه د اد ه که بازهم نمایشنامه می نویسد، اما عشق و علاقه قد یمی به تئاتر را د یگر با همین نمایشنامه نویسی د نبال می کند و اینکه بازی د ر «قصه طاعون»، نخستین و آخرین تجربه بازیگری او است. اتفاقی که برای نویسند ه قد یمی یک بار برای همیشه رخ د اد تا نشانه ای باشد برای یک علاقه مند ی خاص و ویژه.