من باور دارم که یکی از عوامل خوشبختی بشر یا به گفته ارسطو «حیوان اجتماعی» این است که با داشتن امکانات مناسب دست به سفرهای دور زند، دنیا را بگردد، سرزمین ها و مردم بیگانه را ببیند و ویژگی آنها را بشناسد و مورد تامل و غور قرار دهد. اینکه انسان همواره حلزون وار (مانند زنان و مادران خانه نشین) در منزل بماند، مخالف خوی شهامت و ماجراجویی است. تنها انسان های خانه نشین و راحت طلب هستند که دوست دارند کنار بخاری چمباتمه بزنند و وابسته به سرزمین پدری خود در آنجا ساکن بمانند. کسانی اصالت و روحیه سرشار دارند که آسمان را پی گیرند و به جنبش و تحرک علاقه داشته باشند. کسانی که سرزمین ها را، نه مانند گزارشگران عادی که فقط توجه دارند کجا بهترین میخانه ها و رستوران ها وجود دارد یا مانند آرشستراتوس* که تنها از خوردنی های بدمزه و کواس** و خوراکی های لذیذ موجود در جهان سخن می راند، زیر پا می گذارند، بلکه کسانی که با نیروی تفکر و خلاقیت صحیح ذهن مبادرت به سفر می کنند و این طی طریق را که به یاری خداوند با رغبت و کامیابی انجام می دهند، برای آب و خاک پدری آنان و نیز برای همان سرزمین هایی که از آنها گذشته اند فوایدی در بردارد. اگر انسان بخواهد می تواند همیشه از مردم دیگر درس های خوب بیاموزد.

* شاعر یونانی که در موضوع معرفی خوراک های گوناگون شناخته شده است.

**نوعی نوشیدنی روسی.