سال هاست در جریان برگزاری انتخابات گوناگون در جمهوری اسلامی ایران پدیده رد صلاحیت افراد در نوع خود به مساله ای مهم تبدیل شده است. این پدیده توجه نخبگان اجتماعی، عموم مردم و حتی گاه افکار و رسانه های عمومی جهانی را هم به خود جلب کرده است. جدا از کاستی ها و مشکلات عملی تا آنجا که مساله به جنبه های نظری بازمی گردد، به نظر می رسد سوء برداشت هایی در این باره وجود دارد. نوشتار حاضر می کوشد به چند سوء برداشت در این باره بپردازد. امید می رود اکنون که لایحه جامع انتخابات در دستور کار دولت قرار دارد به این نکات توجه شود تا شاید باب این منازعه و مناقشه بسته شود یا دست کم دامنه آن محدودتر شود.