وقتی نگاهش می کنم، نمی توانم قضاوت نکنم، اما پای قضاوتم می لنگد، اینجا قوه تعقل از کار باز می ماند؛ پیرمرد گنجشک فروش، خودش مهم تر است یا گنجشک هایی که می فروشد؛ خودش و زندگی اش، یا گنجشک ها و آزادی شان؟

تهران، شهری است که در آن هر کالایی خریدار دارد، محال است کسی چیزی برای فروش عرضه کند و روی دستش بماند. در مجال چنین داد و ستدی، هم فروشنده سود می برد و هم خریداری که در گذر از خیابان با کالایی روبه رو می شود که پیش از آن که نیاز واقعی زندگی اش باشد، شگفتی و شیفتگی اش را پاسخ می دهد: آه، گنجشک! انگار که تا به حال گنجشک ندیده باشد و حالاپیرمرد نیازمند، این کالارا به او عرضه می کند: بله گنجشک،