بخش مهمی از مساله انتحال یا سرقت علمی در ایران برمی گردد به افزایش بی رویه دانشگاه ها و دوره های تحصیلات تکمیلی در کشور. برمی گردد به نوعی نگاه سیطره کمی که در دوره ای بر تمام کشور حاکم شد، در این دوران تلاش می شد تا آمار و ارقام بالاروند حال به صورت واقعی یا مصنوعی و این موضوع تنها محدود به دانشگاه نبود. مثلادر بحث اشتغال اگر کسی 1:30 ساعت کار کرده بود را جزو شاغلان می آوردند و می گفتند که این تعداد از افراد را شاغل کردیم. اتفاقی که در این دوره در آموزش عالی رخ داد این بود: از حدود سال 70 تا 84 ما حدود 70 دانشگاه غیرانتفاعی داشتیم، از سال 84 تا 92 این آمار پنج برابر شد. یا اینکه از زمان تاسیس