یادم می آید وقتی «سیاوش»، پسرم، دوران خردسالی را می گذراند، به کارتون «سام آتش نشان» علاقه نشان می داد و می گفت وقتی که بزرگ شود می خواهد مثل «سام» آتش نشان شود. من به شوخی او را «سیاوش آتش نشان» صدا می کردم. در این کارتون، «سام»، آتش نشان قهرمان دهی در بریتانیاست که در آن زندگی می کند. او در همه امور مربوط به آسایش و بهزیستی عمومی، از جمله مقابله با خطر آتش سوزی، به اهالی ده کمک می کند. آن موقع که من در انگلستان روی پروژه پژوهشی مربوط به چگونگی خاموش کردن حملات صرعی در مغز کار می کردم، روزی «سیاوش» با لحنی کودکانه از من پرسید: به چه کاری مشغولم؟ من برای اینکه طوری توضیح دهم که او بفهمد، گفتم: