خودش هم نمی دانست وقتی پایش به بلغارستان می رسد، چه اتفاقی می افتد. شاید به خاطر همین کمی دلشوره داشت، اما همه دلشوره اش به محض رسیدن به فرودگاه از بین رفت. دلش آرام گرفت با استقبال گرمی که دید. مائده برهانی، نخستین دختر لژیونر والیبال. خودش می گوید: شاید قبل از ورود به بلغارستان کمی نگران بودم. البته من اخلاقی دارم که زود هماهنگ می شوم، اما به محض ورود به فرودگاه با استقبال گرم مسئولان تیم دیگر احساس غربت نکردم. حتی در تمرین و بازی تیم هم فکر نمی کردم غریبم. برخورد آنها خیلی خوب بود. درحالی که من شنیده بودم اروپایی ها سرد هستند، اما حداقل مردم بلغارستان نشان دادند خیلی خونگرم هستند.

با این که مائده فقط ده روز با تیم شومن بود، اما هنوز خودش هم باورش نمی شود این قدر با شرایط کنار آمده است: من ده روز بیشتر آنجا نبودم و اینک برای بازی با تیم ملی برگشته ام. اما هیچ وقت فکر نمی کردم این قدر زود به تیم جدیدم و بلغارستان خو بگیرم. آنجا خیلی راحت بودم تا حدی که فکر می کردم سال هاست با هم تیمی هایم کنار هم هستیم. البته من خودم خیلی سریع ارتباط برقرار می کنم، اما فکر می کنم واقعا شانس آوردم.

پشت خط زن تیم ملی دختران در این مدت کم، تازه متوجه شده بازیکن حرفه ای یعنی چه: من در این ده روز متوجه شدم بازیکنان تیم شومن واقعا زندگی حرفه ای به تمام معنا دارند. آنها حرفه ای غذا می خورند و حرفه ای تمرین می کنند. آنها روزی 5-4 ساعت صبح و بعدازظهر تمرین دارند، برعکس ایران. شاید باور نکنید در این چند روز که آنجا بودم فقط یکشنبه تعطیل بودیم و بقیه روزها وقت سر خاراندن هم نداشتیم. همه فکر و ذکر بازیکنان تمرین است و تمرین.

مائده به نظر خودش اکنون در بلغارستان بیشتر شناخته شده است تا در ایران: در این مدت روزی نبود که خبرنگاران برای مصاحبه سراغ من و زینب نیایند. بویژه هفت روز اول. حجاب ما برایشان خیلی جالب بود. آنقدر از ما مصاحبه گرفتند که اینک در بلغارستان معروف شده ایم. طوری که بلغارها ما را بیشتر از ایرانی ها می شناسند. حتی یک فیلم کوتاه ده دقیقه ای هم از زندگی، تمرین، رستوران و استراحت ما ساختند.