دو ماه پیش قرار شد ساخت موزه ای به نام ایران درودی در همین زمستان سال نود و پنج کلید بخورد و یکی از بزرگ ترین زنان هنرمند معاصر ما، موزه ای به نام خود داشته باشد. اما از آن زمان تا امروز، هیچ خبری از این موزه و آغاز به کار ساختش نیست. اتفاق و خبر معمولاطبیعی و عادت شده ای که سوژه ای برای پیگیری خبرنگارها می شود تا بپرسند چرا و مشخصا هم تاریخی دوباره بگیرند تا این روال مدام و مدام تکرار شود و در نهایت پروژه یا تعطیل شود یا با تاخیری طولانی به ثبت برسد. مثل همیشه این تاخیر باعث شده تا خبرنگار ایسنا سراغ مدیربرنامه های درودی برود از او بپرسد که چرا موزه ای که درودی آن را آرزوی چهل و هفت ساله خود نامیده و مراسم کلنگ زنی آن هم همین تابستان و همزمان با سالگرد تولدش برگزار شده، به سرانجام نرسیده. براساس توضیحات این مدیربرنامه، بخشی از تاخیر در تاسیس این موزه همان مشکل همیشگی صدور مجوز با شهرداری است و به جز این آرزوی چهل و هفت ساله خانم نقاش درگیر دو مانع اساسی است و این طور توضیح داده شده: «کار کردن با شهرداری و طی شدن مراحل قرارداد با شهرداری برای ساختمان موزه زمان بیشتری نیاز دارد. یکی از دلایل دیگر این شرایط، ایجاد تغییر در نقشه ساختمان است. ما یک طبقه را به نقشه اضافه کردیم و همین تغییر باعث شد، کار کردن روی طرح نهایی زمان بیشتری نیاز داشته باشد. همچنین دکتر درویش که طراحی نقشه ساختمان موزه برعهده او است، بین ایران و کشورهای دیگر در رفت وآمد است.» زمین موزه ای که قرار است به نام درودی باشد، توسط شهرداری فراهم شده و هزینه ساخت آن هم به عهده خود درودی است: اتفاقی که فعلاتکلیفش روشن نیست و تا پیگیری های بعدی خبرنگاران احتمالادر سکوت خبری، سرنوشتش را رقم می زند.