وقتی از شهر های مرطوب و خوش آب وهوای ساحلی شمال ایران گذر می کنم، این چند نکته به چشمم هویدا می شود:

وجود مجسمه های زن در جای جای خطه گیلان، برای نگارنده که اندک تجربه و سوادی در عرصه هنرهای تجسمی دارد، وجود مجسمه های زن در جای جای شهرهای استان گیلان وجدآور و بهجت زاست. این موضوع نشان از حضور موثر و بلاحذف زن در نقش های اجتماعی زندگی انسانی در این خطه سرزمین مان دارد.

عشق و ارادت به امام هشتم شیعیان، وجود بزرگراه امام رضا(علیه السلام) در همه شهر های شمالی، از دیگر نکات جذاب این خطه است. در این شهر ها همگی مسیر های منتهی به مشهدالرضا را به نام بزرگراه امام رضا(علیه السلام) نام گذاری کرده اند. سوگمندانه این بزرگراه ها بدون پیش بینی و تعبیه پل های عابر معینی در طول مسیر موجب انفکاک دو بخش شهر یا منطقه شده و طبیعتا حضور مستمر عابر پیاده برای گذر و بروز حوادث و سوانح جاده ای را سبب می شود.

آستانه های شهری نازیبا، ورودی شهر های خطه شمال با نصب سازه های زشت بدوی آن هم در حریم اختصاصی جاده ها و نیز سازه ها و تابلو های تبلیغاتی نازیبا و نامناسب جلوه مخرب و مغشوشی به این خطه زیبا از ایران داده است. وقت آن است شهرداری ها (در حریم شهرها) و فرمانداری های (مناطق خارج از حوزه شهرها) این استان ها بر حق شهروندان در داشتن نما و منظر زیبا و عاری از آلودگی، بر این سازه های بدوی، زشت و موجد آلودگی بصری، نظارت کرده موضوع را با تدوین شیوه نامه ای مدیریت کنند.