صحنه آغازین «بعد از توفان» اثر کارگردان ژاپنی هیروکازو کوریدا یکی از بهترین صحنه هایی است که این استاد درام های خانوادگی و درعین حال تعالی بخش تابه حال ساخته. این صحنه چیزی نیست جز مشاجره لفظی مادربزرگ و دختر بزرگش بر سر آماده کردن غذا و غرولند ملایم آنها درباره پسر/برادر تنبل و بی مسئولیتشان. این سکانس سرگرم کننده، بی درنگ به دل می نشیند -بی شک در صحنه آرایی و دکور چندان حرف تازه ای برای گفتن ندارد- با اینکه ضرب آهنگ دقیق آن را سخت می توان یافت اما تاثیری سرراست و بی واسطه دارد. «بعد از توفان» فیلمی است که شما را به داخل فرامی خواند و درحالی که شما در ورودی خانه دارید کفش هایتان را درمی آورید، برایتان سر میز شام جا باز می کند.