آنچه این روزها جای خالی اش در انواع و اقسام اخباری که برجسته می شوند احساس می شود، فضای نقد و تحلیل آزادانه از جانب نمایندگان جامعه مدنی، فعالان زنان و فعالان رسانه ای است. مسئولان چنانچه کمی دقت کنند و البته اگر بخواهند که بشنوند، فریاد اعتراض سکوت این اقشار را خواهند شنید. سکوت پیشه کرده اند، اما نه برای اینکه حرفی برای زدن نیست و کاری برای پیگیری در عرصه اجتماعی و عرصه های مختلف باقی نمانده و اوضاع بر وفق مراد است، بلکه این سکوت نتیجه بسیاری از وقایع اخیر است که این روزها به گوش می رسند. سوال این است که آیا هیچ دولت و نهادی بدون دخالت مردم یا با توقف فعالیت کنشگران مدنی و به طورکلی بدون حضور