سعید جان بزرگی در دوازدهم اسفندماه سال 1344 در شهرری دیده به جهان گشود.

در حال تحصیل بود که در 15 سالگی شوق حضور در میدان دفاع از کشور، او را به جبهه کشاند و در سال 1362 به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در واحد تبلیغات جنگ مشغول به خدمت شد.

در سال 1362 در عملیات «بدر» بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی مجروح شد و چند ماه بعد و پس از کسب بهبودی نسبی، به جبهه بازگشت. جان بزرگی در عملیات کربلای 5 گلوله ای از کنار سرش عبور کرد و او به طور معجزه آسایی زنده ماند.

وی در عملیات والفجر10 در منطقه حلبچه شرکت کرد و در روز بیست و هفتم اسفند ماه 1366 در حالی که در زیر بمباران شیمیایی در شهر مشغول عکس برداری از وقابع و فجایع روی داده بود، خود نیز تحت تاثیر همان گازهای شیمیایی قرار گرفت و شیمیایی شد و عکس هایش از این منطقه، یکی از تلخ ترین تصویرهای جنایات جنگی است.

او در خاطراتش می نویسد: با خودم می گفتم، لحظات ثبت شده توسط دوربین من باعث خواهد شد تا مردم دوردست در مورد مردانی که سال های جوانی شان را دستخوش شعله های نبرد سنگین زرهی کرده اند، بیندیشند و به این باور رسیدم که آدم های درون قاب تصویر من هرگز نخواهند مرد و من به آنان عمر جاودان خواهم بخشید.

سعید جان بزرگی بعد از اتمام جنگ، تحصیلات خود را ادامه داد و در سال 1375 ضمن کسب عنوان دانشجوی نمونه سال، در رشته عکاسی فارغ التحصیل شد.

جان بزرگی روز به روز ضعیف تر و رنجورتر می شد و اثرات مخرب گازهای شیمیایی، آشکار شده بود و سرانجام بعد از چهار مرتبه عمل جراحی در بیست و دوم تیرماه سال 1381 در حالی که معاونت فرهنگی لشگر 27 محمدرسول(ص) را بر عهده داشت در بیمارستان شهید مصطفی خمینی، دار فانی را وداع گفت و با ذکر یا ابوالفضل العباس(ع) به دیدار معشوق خویش شتافت و پیکر پاکش در قطعه 29 بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.