کدخداها از روستا برچیده شده بودند اما هر کسی می خواست ادای کدخدا را در بیاورد. قبل از انقلاب، کار و بار کدخدا و پیش تر، کار و بار خان و همه کسانی که می توانستند خوب زور بگویند و احیانا هوای آدم های خود را داشته باشند، بود.

پدرم می گفت که ارباب یا خان روستای انار خیلی مهربان بود و هوای رعیت را داشت و آن طور که می گویند خشن نبود، اما اقتضائاتی از روابط خان و عامه روستایی ها همه جا وجود داشت. می گفت در برخی روستاهای اطراف، هیچ کسی حق نداشت پالتویی هم تراز پالتوی خان بپوشد، در غیر این صورت، باید آستین آن را می برید تا تفاوت مردم عادی با او مشهود بماند. آنها اصل بودند و فرد عادی نه قدرت که حق شباهت به آنها را هم نداشت.