اگر اهل شعر و شاعری باشید، که با توجه به تعداد بالای شاعران در پهنه سرزمین آریایی، دور از ذهن نیست که اغلبتان بوده باشید، یا اگر حتی علاقه مند به آن، لابد این قول معروف را شنیده اید که «نون تو ترانه س!» این باور، مبتنی است بر این که وقتی کسی شعر نمی خواند، می توان ترانه نوشت، احیانا با این فرض که کار راحت تری هم هست، و آن را به خواننده ها و آهنگسازها فروخت و کسب درآمد کرد. این، تنها صورت مساله است. جدای از این که ترانه نوشتن، خلاف باور عموم، ساز وکارهای پیچیده ای هم دارد، امروز باید پرسید وضع ترانه نویسی چگونه است؟ ترانه سراها می توانند به سهولت آثار خود را به اصطلاح در بازار آب کنند؟! چه کسانی می توانند وارد این بازار شوند و چه کسانی بیرون خط می مانند؟ ترانه امروز، همگام با موسیقی ما پیش رفته است؟ در این گزارش به این پرسش ها پاسخ خواهیم گفت.