فانوس به دست وارد می شود، تنها صورت خودش را روشن کرده است. با صدای بم و نخراشیده ای از وضعیت موجود می نالد و از خدا می خواهد این بار خودش برای بهبود اوضاع بیاید، خودش، بی هیچ واسطه و نماینده ای. صحنه روشن می شود، دری انتهای سالن قرار دارد که با فلشی رو به پایین جهنم را در 100کیلومتری زیر زمین نشان می دهد و واژه ای غریب بالای آن نوشته شده است، اما در که باز می شود پشتش آجر چیده شده. سمت دیگر در پنجره ای است که آیینه ای کنارش نصب شده تا از داخل خانه بتوان براحتی بیرون را دید. خانه پر از زن است، سه عکس بزرگ بر دیوارها؛ مریم مقدس، الیزابت تیلور و دختر ساده و چوپان روستایی. دو مانکن زن هم با لباس