چند روز پیش سر سفره افطار در رستورانی، به صاحب مجلس روش هایی را برای کاهش دورریز سفره اش پیشنهاد کردم. مراسم که تمام شد چند نفر از دوستانم خرده گرفتند که سهل تر بود اگر از قضیه چشم می پوشیدم؛ گفتند یک شب که هزار شب نمی شود؛ گفتند این نوع بریز و بپاش ها طبیعی است و باید یاد بگیرم مثل همه رفتار کنم یعنی بی تفاوت باشم.

روز بعد در اتوبان خودرویی حادثه ساز، جان بقیه را به خطر انداخت، شماره پلاکش را یادداشت کردم تا موضوع را به پلیس راهور خبر بدهم، اما راننده تاکسی که مرا می رساند گفت وقتم را تلف می کنم و باید از قضیه بگذرم، مثل بقیه که گذشته بودند. همان روز در یکی از ادارات به مدیری گفتم چرا