رای جایگزین بیشتر برای متهمان زیر 18 سال صادر می شود و تعداد این گونه رای ها بسیار کم است. در پرونده اخیر که متهم آن 14سال داشت، قانون مواردی مانند نصیحت را پیش بینی کرده است؛ اقداماتی که در مجموع به صلاح متهمان کم سن و سال است. دادگاه همچنین متهمان زیر 18 سال را می تواند به فرستادن به موسسه آموزشی- فرهنگی، معرفی به مددکار اجتماعی، جلوگیری از معاشرت و ارتباط با اشخاصی که دادگاه تشخیص می دهد این ارتباط به نفع نوجوان نیست یا رفت و آمد به مکانی که برای نوجوان خوب نیست و موارد این چنینی، محکوم کند. این اقدامات درمجموع به تربیت نوجوان کمک می کند؛ همچنین او را در مسیری قرار می دهد که مرتکب جرم نشود. در پرونده مورد بحث هم من و همکارانم که رای را صادر کردیم، تشخیص دادیم رفت وآمد پیمان و احسان به نفع آنها نیست و آنها را به پنج سال قطع رابطه محکوم کردیم. در موارد این چنینی ضمانت اجرا وجود ندارد. هنگامی که دادگاه به تشخیص خود چنین رایی می دهد اجرایش بر عهده والدین و بزرگ تر های آنهاست. والدین که مصلحت فرزندشان را می خواهند، باید بر اجرای رای نظارت کنند. آنها هنگامی که متوجه شدند فرزندشان حکم را اجرا نمی کند، می توانند به دادگاه مراجعه کنند.