بی دلیل کنار روزنامه فروشی می ایستی. مغزت متوقف شده و در بی زمانی و بی فکری تمام، نگاهت روی عناوین روزنامه ها می دود. تیتری از یک روزنامه نظرت را می گیرد و ذهنت از میان همه دل خوری ها و دل مردگی ها روی کلمات متمرکز می شود. مطلب این است: «مسئولان خواب زده و دشمنان بیدار». در خیال خسته گنگت که به اندازه عمر نسلت سوهان خورده است، به دنبال مفهوم خواب زدگی مسئولان می گردی تا ببینی دشمنان با بیداری شان بار دیگر چه بلاهایی بر سر این ملت آورده اند. آن روزنامه را قیمت می پردازی تا بر مبل مرگ، با افیون کلماتش دلیلی بر موج یاس وجودت بیابی. به آنی این روزنامه را رها کن و با من به زیر پوست شهر بیا... در