امور زندگانی پیاپی بگذرد و روزگاران سپری شود و رستاخیز برپا گردد. در آن زمان انسان ها را از شکاف گورها و لانه های پرندگان و خانه درندگان و میدان های جنگ بیرون می آورند که با شتاب به سوی فرمان پروردگار می روند و به صورت دسته هایی خاموش و صف های ایستاده حاضر می شوند.

چشم بیننده خدا آنها را می نگرد و صدای فرشتگان به گوش آنها می رسد. لباس نیاز و فروتنی پوشیده، درهای حیله و فریب بسته شده و آرزوها قطع گردیده است. دل ها آرام، صداها آهسته، عرق از گونه ها چنان جاری است که امکان حرف زدن نمی باشد، اضطراب و وحشت همه را فرا گرفته، بانگی رعد آسا و گوشخراش، همه را لرزانده، به سوی پیشگاه عدالت برای دریافت کیفر و پاداش می کشاند. بندگانی که با دست قدرتمند خدا آفریده شد و بی اراده خویش پدید آمده، پرورش یافته، سپس در گهواره گور آرمیده و متلاشی می گردند و روزی به تنهایی سر از قبر برمی آورند و برای گرفتن پاداش به دقت حسابرسی می گردند. در این چند روزه دنیا مهلت داده شدند تا در راه صحیح قدم بردارند، راه نجات نشان داده شده تا رضایت خدا را بجویند، تاریکی های شک و تردید از آنها برداشته شده و آنها را آزاد گذاشته اند تا برای مسابقه در نیکوکاری ها، خود را آماده سازند، تا فکر و اندیشه خود را به کار گیرند و در شناخت نور الهی در زندگانی دنیا تلاش کنند.