تا پیش از انتخاب آقای صالحی به عنوان معاون فرهنگی وزیر ارشاد، شناختی از ایشان نداشتم. در این چهارسال هم بواسطه پرس و جو از دوستان و برخورد با وی در برخی مراسم ها متوجه شدم که ایشان مردی بسیار آرام و فهیم است. از آنجایی که شناخت چندانی از ایشان ندارم، نمی دانم تا چه اندازه به سایر بخش های فرهنگ از جمله تئاتر، سینما و هنرهای تجسمی اشراف دارد؛ گرچه باز هم می گویم تا آنجایی که من شنیده ام نظرات مثبتی در مورد انتخاب ایشان به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح است. با وجود این باید منتظر ماند و دید که در صورت رای اعتماد مجلس به آقای صالحی، ایشان چه عملکردی در این بخش ها خواهد داشت. یکی از مهم ترین مسائلی که در مورد ایشان شنیده ام، ویژگی های اخلاقی مثبتی همچون توجه به استفاده از خردجمعی در تصمیم گیری هاست. برخورداری از این خصوصیت نکته بسیار مثبتی درباره آقای صالحی به شمار می آید چراکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز بیش از هرچیزی به مدیریتی برمبنای عقلانیت و به دور از تصمیم های هیجانی نیاز دارد که در دولت های قبل شاهد آن بوده ایم. نه تنها در وزارت ارشاد، بلکه در سایر وزارتخانه ها و سازمان ها هم به عقلانیت نیازمند هستیم. در صورت قطعی شدن وزارت آقای صالحی یکی از انتظاراتی که به عنوان فردی فعال در حوزه تئاتر از ایشان دارم توجه به ساخت زیربناهای لازم برای رشد این هنر و رهایی آن از مشکلات فعلی است. متاسفانه در تمام این 38 سال تنها 2 سالن تئاتر به سالن های کشورمان اضافه شده است. البته این طور نیست که سالن تئاتر نداشته باشیم اما آنهایی که به اسم سالن تئاتر هستند به هیچ وجه از حداقل استانداردهای لازم برای اجرا برخوردار نیستند. وزیر ارشاد باید بودجه تئاتر را افزایش دهد چراکه بودجه فعلی کفاف نیاز این بخش از هنرمان را نمی دهد. متاسفانه فعالان عرصه تئاتر با سختی بسیاری روزگار می گذرانند و اگر این بودجه افزایش پیدا نکند شرایط بسیار نگران کننده خواهد شد. خواسته مهم دیگری که از وزیر آینده دارم این است که دیگر با اقداماتی همچون سانسور و ممیزی جلوی خلاقیت جوانان فعال در تئاتر گرفته نشود و یک بار برای همیشه این ماجرا تمام شود.