به لطف «جان زمین» سفری رفتم تا تجربه ای نو داشته باشم، برای دیدن آنچه هست و نمی بینم. برای قدم زدن در عمق کویری به نام توران. در سفری که با هماهنگی سازمان «جان زمین» به سرپرستی خانم محیطیان برای حمایت از محیط زیست صورت گرفته بود این اقبال را داشتم که علاوه بر همسفر شدن با گروهی هنرمند، بتوانم با چند گونه نادر از حیات وحش آشنا شوم و کمی از مشکلات آنها را درک کنم، زندگی ما بسته به حیات محیط زیست است و هرچه آن سالم تر باشد ما نیز سالم تر خواهیم بود. شاید اگر این سفر نبود نمی فهمیدم که ما فقط یک زمین داریم و آب هست ولی کم هست. دیدن نابودی زمین به دست من نوعی مرا آزار داد. تلاش کردم تا با درک این حقایق تصاویری خلق کنم و تلنگری بزنم برای یاری به این حیات وحش، درک آن چیزی که حتی با نگاه کردن هم به دست نمی آید، بلکه باید بر تن طبیعت دست کشید تا لطافت آن را بفهمی. سوای تمام اینها با محیط بانانی آشنا شدم که با اشتیاق پذیرای ما بودند و در حفاظت از این منطقه گرانقدر از هر چه داشتند دریغ نمی کردند. بیان چیزی که در ما ایجاد شد کار دشواری است. کاش می شد کار بزرگ تری انجام داد.