نه یک بار و دوبار و سه بار، حداقل هر دو، سه سال یک بار خبر واژگونی اتوبوس حامل دانش آموزان، یا غرق شدنشان در استخر و دریا به گوشمان می رسد؛ اردوهای دانش آموزی ای که انگار بدون کمترین برنامه مدونی دانش آموزان بی گناه را به قربانگاه می برند. رفتن به اردوی دانش آموزی به چه قیمتی؟ به قیمت جان 9 دختر بی گناه که وقت سنگین شدن چشم هایشان که از ذوق سفر شاید دو روز روی هم نرفته بود، از پنجره اتوبوس در نیمه های شب به بیرون پرت می شوند و تمام...، به قیمت نشستن تا ابد روی ویلچر و چشم های غمگین مسئولان و تسلیت های بی اثری که روی صفحات اینستاگرام و توییترشان جا خوش می کند و عکس های یادگاری و خبری از رفتنشان