نگرش فلسفی یونگر که جلال شیفته آن می شود، گونه ای نقادی تجدد و نگرش رمانتیک است که به خصوص در میان متفکران آلمانی میانه سده بیستم و در راس همه مارتین هایدگر تجلی می یابد به ویژه که جنبه هایی عرفانی و رازورزانه نیز می یابد و همین جنبه است که برای مترجم «مائده های زمینی» جذابیت دارد. آل احمد همچنین در سال های پایانی عمرش به اصل مذهبی خویش باز می گردد که نشانه آن را در «خسی در میقات» و «در خدمت و خیانت روشنفکران» به وضوح می توانیم ردیابی کنیم. با این همه درک و دریافت ارتکازی و ضمنی جلال از اندیشه رمانتیک تجددستیزانه متفکرانی چون هایدگر و یونگر هیچگاه در آثار خود او صورت بندی مفهومی و فلسفی نمی شود و تنها به شکلی مضمر و پنهان باقی می ماند.