تیم ملی فوتبال ایران در دور دوم مقدماتی جام جهانی در قاره آسیا باید 5 بازی بیرون از خانه و 5 بازی در ورزشگاه آزادی انجام می داد که متاسفانه برای هر 5 بازی خانگی از سوی فیفا جریمه شد. ایران قطر (70 هزار فرانک سوئیس)، ایران کره جنوبی (45 هزار فرانک سوئیس)، ایران چین (50 هزار فرانک سوئیس)، ایران ازبکستان (10 هزار فرانک سوئیس) و ایران سوریه (45 هزار فرانک سوئیس). مجموع این جرایم چیزی حدود یک میلیارد تومان شد که از جیب ملت باید به حساب فیفا واریز شود.

ما در هر یک از این دیدارها تخلفاتی مرتکب شدیم که بخشی به تماشاگران و بخشی هم به برگزارکنندگان بازی مرتبط می شد. هر چه بود نشان می داد که ما در امر برگزاری بازی و فرهنگ میزبانی مشکل داریم. این مشکل هم آنقدر زیاد هست که فیفا را نسبت به میزبانی ایران حساس کرده و در هر بازی آماده است تا قلم به جریمه ایران بچرخاند. نبود بسترهای مناسب برای میزبانی البته فقط به تیم ملی محدود نمی شود و در دیدارهای لیگ قهرمانان آسیا و حتی دیدارهای لیگ برتر هم مشکلات متعدد و متفاوتی شاهد هستیم.

به نظر می رسد اگر یک بار منصفانه به ماجرای میزبانی مان نگاه کنیم، نکات بسیاری را می بینیم که باید به دقت روی آنها حساس شویم. معایب و کاستی هایی که حتما باید برطرف شود و مشکلاتی که باید از بین برود. توهین، لیزر، سنگ پرانی، برنامه ریزی های خارج از قوانین بین المللی و احترام به حریف باید در وجود فوتبال ما نهادینه شود تا به همه دیدارهای داخلی فوتبال هم سرایت کند. این جرایم مالی، همه هشدارها و تلنگرهایی جدی بود تا بیدار شویم و مطابق اصول بین المللی رفتار کنیم که امیدواریم همین جرایم بتواند ما را به وجود یک خطر بزرگ آگاه کند.