(بدان ای سالک راه حق!) امام خمینی(ره) حقیقت استعاذه را عبارت از حالت و کیفیت نفسانیه ای می شمارد که از علم کامل به مقام توحید الهی و ایمان به این مقام به دست می آید. یعنی، پس از آنکه شخص فهمید که سلطنت حقیقی، بلکه اصل تاثیر در اشیاء تنها منحصر به خدا است و دیگر موجودات تاثیری در امور ندارند، زمانی که قلب به این امر ایمان آورد، حالت انقطاع و بریدگی از همه و پیوستن به خدا برای او پیدا می شود، و شیطان را راهزن و دشمن قوی خود تشخیص می دهد. این حالت قلبی حقیقت استعاذه است و نباید این استعاذه تنها لفظی باشد.(1)