غروب چهارمین روز آبان ماه دیگر همه می دانستند رنج و درد مرد «سال های ابری» به سر رسیده است. همسر و دوستانش تایید کرده بودند که مرد نویسنده آرام گرفته است و یک مرگ پاییزی دیگر رقم خورده بود و این بار فرشته مرگ بر شانه های علی اشرف درویشیان نشسته بود.

سال ها با درد و رنج دمخور بود و شاید عصر آن روز پاییزی دلخوش داشت به آرامش مرگ و با همه کودکان تهیدستی را که سال ها برای شان نوشته بود، خداحافظی کرد و راهی جهانی دیگر شد، جهانی که می گویند جهانی است بهتر و شاید کودکان آن جهان دیگر، غم و رنج نداشته باشند و روزگارشان شیرین و سبز باشد و او در اندیشه چنین جهانی رفت تا لب هیچ.