بیش از یک دهه است که مدیران ارتباطی ایران هرکدام به نوعی روی جویشگر (جست و جوگر)های ملی سرمایه گذاری و بر راه اندازی آنها تاکید کرده اند. مدیران ارتباطی کشور با نگاهی به الگوهای موفق جهان مانند گوگل، یاندکس روسیه یا بایدوی چین تصور کردند که مسیر توسعه محتوا در ایران حمایت از ایجاد جست و جوگر ملی است.

بر این اساس هر سه دولت اخیر میلیاردها تومان هزینه صرف جست وجوگرهایی کردند که کاربردی برای کاربران نداشتند و اساسا با استقبالی هم از سوی آنان روبه رو نشده اند. چرا به رغم این هزینه میلیاردی که صرف این سایت ها شده هنوز هیچ کس راغب به استفاده از آنها نیست؟ دلیل آن واضح است؛ چون این موتورهای جست