مدت ها بود که از او خبر نداشتم. همیشه خندان بود و بشاش. با هم در دانشگاه مدیریت کارآفرینی خواندیم. در آن موقع که واحد فرصت شناسی را پاس می کردیم به هر کس که در شناختن فرصت قهار بود فرصت طلب می گفتیم و او نمونه بارز یک فرصت طلب بود. کسی که نمی گذاشت حرف از دهان استاد خارج شود تا مثل فشنگ کار را انجام دهد. ذهنش سرشار از ایده های جالب بود و برای هر مشکلی راه حلی خارق العاده داشت. به همه چیز با شگفتی می نگریست. کسی شک نداشت که او روزی یک کارآفرین موفق خواهد شد. تشنه آموختن بود و هرکسی را در زندگی آموزگار می دید. موشکافی و تجزیه و تحلیل برایش یک تفریح بود. تا یک آدم موفق سر راهش سبز می شد تخلیه اطلاعاتیش می کرد.