«پیرمردی، عینک قاب فلزی به چشم و لباس پوشیده از خاک بر تن، کنار جاده نشسته بود. روی رودخانه پل شناوری انداخته بودند و گاری و کامیون و زن و مرد و کودک از آن می گذشتند. گاری های یابوکش را، از پل به کناره که می رسیدند، به هر جان کندنی بود بالا می بردند و سربازان هم میله چرخ گاری ها را به جلو هل می دادند. کامیون ها دنده سنگین می کردند و با سروصدا از معرکه خارج می شدند و روستاییان هم با مکافات از خاکی، که تا قوزک پا می رسید، عبور می کردند. ولی پیرمرد سرجایش نشسته بود و تکان از تکان نمی خورد. از بس خسته بود که دیگر نای رفتن نداشت...» این آغاز داستان «پیرمرد