ظاهرا قرار است فیلم«عصبانی نیستم» بزودی اکران شود، در همین رابطه و از آنجایی که غلط کرده کسی بگوید ما عصبانی ترین مردم دنیا هستیم و اگر یک بار دیگر این موسسات خارجی از این آمارها بدهند، شخصا از گوش آویزان شان می کنم تا حساب کار دست شان بیاید، یک مشت«الدنگ و لنگ دراز» کنسرت می گذارند؟! (ربطی نداشت، یهو جوگیر شدم!).

در همین رابطه(کدوم رابطه؟!) یک انجمن دانشگاهی خطاب به وزارت ارشاد نامه ای نوشته و خلاصه همه را تهدید به«سیلی خوردن» کرده است!

این نامه احتمالا به این دلایل نوشته است؛

الف- چون ما عصبانی نیستیم اما قرار نیست سیلی به کسی نزنیم، خصوصا اینکه یک مدت هم است که سیلی درست و حسابی نزده ایم!

ب- چون ما عصبانی هستیم و کسی هم که عصبانی باشد، طبیعی است که بخواهد حداقل به یک نفر سیلی بزند.پس صورت تان را خودتان جلو بیاورید تا با سیلی سرخ نگهش داریم.

ج- چون بازیگران این فیلم ناصر ملک مطیعی و شیراندامی نیستند که جرات نکنیم به کسی سیلی بزنیم یا خودشان زحمت بکشند و در فیلم به یک نفر سیلی بزنند، وقتی بازیگرانی می آورید که توانایی سیلی زدن ندارند، این وظیفه دشوار را(سیلی زدن!) چه کسی باید به عهده بگیرد؟!

د- ما قبلا در فیلم های مان چک و سیلی و مشت و لگد زیاد می زدیم، الان متاسفانه فیلم ها سوسول بازی شده اند و به جای«هرکی خلافشو عمل کنه سر و کارش با دشنه ست!» از جملاتی مانند«عشق یعنی حالت خوب باشه!» استفاده می کنیم، منطقی است که یک نفر زحمت سیلی زدن را به عهده بگیرد!

خلاصه شرایط سینمای ایران الان به این صورت است که جلوی دوریین دیگر کسی به کسی سیلی نمی زند و سراغ برادران آب منگول نمی رود، به جایش قیصر و برادران آب منگول و مهدی پاشنه طلاها در سالن های سینما حضور پیدا می کنند و اکشن قضیه را داخل سالن ها بالا نگه می دارند.