حکمت دوست دارد فیلم بسازد، حرف بزند و با تصویر معناسازی کند. اما برای فیلم فقط دوربین به همراه دارد، نمادهایش شسته رفته نیستند و نشانه هایش سخت در تناقض گرفتار؛ با این حساب حکمت فقط حرف می زند...

«جاده قدیم» از آن دسته فیلم هاست که می خواهد پیامش را با لگد در سینه مخاطب بنشاند؛ از این حیث کارگردان پیام رسانی با مستقیم ترین شیوه ممکن را برگزیده است! از همان فیلم های آپارتمانی تنبل، با نماهای غیر خلاقانه و حرکات معمولی. نشانه گذاری در فیلم اگرچه بسیار کم اما وجود دارد. با این حال همچنان می توان از نسخه رادیویی آن نیز به بطن داستان پی برد. تصویر در این فیلم نه مبنا بلکه صرفا ضمیمه ای است