ماه بهمن همیشه حس خاصی دارد، یک جورهایی عجیب و اسطوره ای است. بهمن درست چله زمستان است و عجین است با سردی و انجماد؛ برف های انباشته روی کوه ها هم که سر ریز می کنند و روی شیب ها با هول و دستپاچگی به پایین سر می خورند اسمش را گذاشته اند بهمن، یادآور سرما. لغتنامه ها اما بهمن را نیک نهاد و به منش معنی کرده اند و در باورهای ایرانیان قدیم، این ماه مظهر اندیشه و توانایی خداوندی است. بهمن معجونی است از حس های رنگارنگ. 39 سال است که بهمن برای ما معنی دیگری دارد. این ماه، چهار دهه است بوی انقلاب می دهد، بوی تغییر و زیرورو شدن، حس پوست انداختن. آنهایی که انقلاب را به چشم دیده اند، ذهنشان پر از خاطره های