همه چیز از حجره شماره 9 مدرسه ابراهیمیه کرمان شروع شد. نوجوانی 17 ساله بودم که در پی کشف و شناخت دین، طلبگی را برگزیده بودم و سرم گرم کتاب بود. توی کتابخانه مدرسه ابراهیمیه آن روز اما کتابی دستم افتاد که زندگی ام را متحول کرد: روی جلد سفید و شیری رنگ کتاب با خطی بین ثلث و معلی نوشته شده بود ملکوت تکلم... و عنوان نویسنده اثر را با نستعلیقی رقصان نوشته بودند: احمد عزیزی... کتاب نسبتا قطوری بود. کتاب را باز کردم... بیت اول، بیت دوم... بیت سوم... باورکردنی نبود. این کتاب، این شاعر، این کلمات تا حالا کجا بودند؟ خیلی سواد شعری نداشتم نه که حالا دارم! ولی کلماتش خوشمزه بود، روح داشت... یک طنز رقیق رندانه داشت... هر از گاهی انگشت لای کتاب می گذاشتم و چند نفس عمیق می کشیدم برای هضم مضامین و مفاهیم...