اکنون زمانی است که منتخب مردم باید رو به مردم، سخن بگوید. از نقشه هایی که می تواند داشته ها، راه پیموده شده از سوی مردم و آینده ای را که با قدرت و حضور مردم پیش رو است، از میان ببرد.

ادبیات کسانی مانند آقای نوبخت و کنایه ها و اشاره های آقای آشنا، گفت وگو با مردم نیست و چشم و ابروی سیاسی آمدن برای کسانی است که مردم با آنها مواجهه مستقیمی ندارند.

آقای رئیس جمهور، سرمایه اجتماعی شما به بهایی درخور توجه و با هم افزایی چهره های برجسته سیاسی، فرهنگی، هنری، اجتماعی و اقتصادی و فراتر از فقط یک طیف سیاسی خاص، فراهم آمده است. این سرمایه اجتماعی که هنوز دیدن تصویرهای صف های چندساعته رای در انتخابات 96 اشک شوق و امید به بهبود ایران به چشم می آورد، پشتوانه شماست.