زنم بی توجه به چشمان وق زده و حیرت تمام وجودم جارویی برداشت، یکجا جمع شان کرد و با خاکروبه همه شان را ریخت توی سطل آشغال. بعد به من که از شدت تعجب خشکم زده بود نگاهی کرد و با انگشت اشاره و شست یکی شان را که سعی می کرد توی یقه ام بخزد گرفت و انگار که تارمویی را گرفته باشد انداختش قاطی بقیه توی همان سطل و یکی دیگر را که سعی می کرد از دیواره قفسه کتاب ها بالا برود با یک ضربه آرام و مهربان پایین کشید.

اصلا فکر نمی کردم که زنم آنقدر راحت و کاملا معمولی باهاشان مواجه شود. اول فکر کردم که او با آنها مثل سوسک های ریز و درشتی که گهگاه توخانه پیدا می شوند برخورد می کند، یعنی حالتی از چندش و کمی