یک قلب، یک زندگی و دو خانواده. این کلمات چندسالی است که ورد زبان دو خانواده ای شده است که یک قلب آنها را به هم پیوند داد. روزی که مادر تنها پسرش را از دست داد زندگی دیگر برایش معنایی نداشت اما دوسال بعد وقتی صدای قلب فرزندش را در سینه مرد جوانی شنید که زندگی دوباره اش را مدیون این قلب اهدایی می دانست آرام گرفت و احساس کرد گمشده زندگی اش را پیدا کرده است. مهدی در 16 سالگی رفت اما مرتضی در 26 سالگی بازگشت. این قصه فداکاری خانواده ای است که پس از مرگ مغزی تنها پسرشان اعضای بدن او را به بیماران نیازمند بخشیدند و دو سال بعد مرتضی گیرنده همان قلب با پیدا کردن خانواده مهدی جای خالی این پسر را برای آنها پر کرد.