قرآن کریم یکی از گواهان روز قیامت است. این کتاب در دنیا شاهد و ناظر بر اعمال بندگان است، و در قیامت هم به شکل انسانی زیبا و خوش صورت تجسم و تمثل پیدا می کند و به عرصات می آید و از کسانی که در دنیا آن را محترم دانسته و تلاوت نموده و در آیاتش تفکر کرده و دستوراتش را به کار بسته اند دفاع و حمایت می کند، و به نفع آنان شهادت می دهد.

در آن روز، قرآن پیشاپیش مردم مومن حرکت می کند و می گوید: من قرآن هستم و اینها هم بندگان مومن تو می باشند که برای تلاوت من خود را به رنج و زحمت انداخته و در شب های طولانی مرا تلاوت کرده و اشک می ریختند. خدایا! امروز آنان را راضی کن همان طور که در دنیا مرا راضی کردند.

پس از آن خداوند متعال می فرماید: ای بندگان من! این بهشت برای شما مباح است. قرآن را قرائت کنید و به درجات آن بالا روید. بدین ترتیب انسان آیه ای از قرآن را می خواند و یک درجه بالا می رود.

در حدیثی از امام باقر(ع) نقل شده است: در روز قیامت قرآن با بهترین صورت به صف محشر می آید و از جلوی مومنین عبور می کند.

آنها میگویند: این شخص از ماست. از آنجا عبور میکند و به صف ملائکه می رسد. آنها هم می گویند: این شخص، از ماست. از آنجا هم حرکت می کند تا اینکه به پیشگاه حضرت احدیت قرار می گیرد و می گوید:پروردگارا! فلان شخص پسر فلانی مرا تلاوت کرد تا جایی که دهان او خشک شد و شب خود را به سحر رسانید، در حالی که مشغول عبادت و قرائت من بود.

بعد از آن خداوند می فرماید: آنها را وارد بهشت کنید و در منازل خودشان جای دهید. پس قرآن با آنان حرکت می کند و به مومنین می گوید: آنچه از قرآن را می دانید بخوانید و بالا روید. آنها هم هر چه می دانند می خوانند و درجات بهشت را طی می کنند، تا هر کس در جایگاه خود قرار می گیرد. (کتاب تاثیر قرآن بر جسم و جان، نوشته نعمت الله صالحی حاجی آبادی)