«نزدیک ترین وصف درست درباره من گوشه‎نشینی ام است و اینکه خودم را در همه امور داخل نکرده‎‎ام. اگر کارهایی درباره کتاب و کتابداری کردم، به این دلیل بود که کار دیگری از من ساخته نبود. نه اهل مقام بودم و نه ثروت اندوزی. کارم این بود بنشینم و کتاب بخوانم.» عبدالله انوار در جشن نود سالگی اش (هفدهم تیرماه 1392) با این جمله ها سخنرانی اش را تمام کرد. حضار به احترامش برخاستند او را تشویق کردند. پیرمرد آرام از پله های سکوی سخنرانی پایین آمد و بر صندلی اش در ردیف نخست نشست. علی دهباشی جمعی از دوستان و زبدگان پیشکسوت را برای تولد آقای نسخه شناس دعوت کرده بود؛ مهدی محقق، کامران فانی، محمود دولت آبادی و...