عقل و سوابق حکم می کنند که اسپانیا و پرتغال از این گروه بالا بروند و حتی بسیاری می پندارند که تیم ملی سرزمین گاوبازان بعد از 5-4 سال نزول، دوباره چنان قدرت گرفته که اگر آلمان و برزیل دچار حادثه و از مسیر قهرمانی خارج شوند، آماده است تا قهرمانی سال 2010 خود را تکرار کند. با این حال به ایران باید حق داد که با وجود استقرار در سخت ترین گروه به طور جدی به نخستین مرتبه صعودش از مرحله گروهی جام های جهانی و تاریخ سازی از این طریق بیندیشد و به لطف تشکیل تیمی که سخت و کم گل می خورد و مهاجمان فرصت شناسی مثل آزمون و قوچان نژاد و البته یک مربی مجرب پرتغالی (کارلوس کی روش) که راه های مهار تیم ملی کشورش را نیک می شناسد، با وجود لغزش در برخی مسابقات تدارکاتی، این امر را یک رویای صرف نینگارد. در گروهی که آرزوها فراوان است، فقط یوزها مدعی نیستند و حتی مراکش با هدایت هرو رنارد فرانسوی ناامید به میدان نمی آید ولی فرناندو سانتوس، سرمربی پرتغال را هم باید مردی منطقی برشمرد زیرا مطمئن است با کریس رونالدو، زننده 15 گل در 10 بازی مقدماتی پرتغال قادر به انجام هر کاری است، بخصوص که «برزیل اروپا» با هدایت وی فاتح «یورو 2016» آن هم در زمان مصدومیت رونالدو در دیدار نهایی شده است. جامی که اسپانیا به دست ایتالیا در آن حذف شد. آخرین بار که فاتح یورو در جام جهانی بعدی قهرمان شد، در سال 2010 بود و این کار توسط اسپانیا شکل گرفت اما جام های جهانی معمولا به سوابق و سنت ها بارها بی اعتنایی کرده اند.