آرمان موسی پور، آهنگساز موسیقی فیلم، معتقد است آهنگسازان این عرصه کار خود را به درستی انجام می دهند اما موسیقی فیلم به عنوان یکی از مولفه های سینما در طول سال های اخیر به عنصری تبدیل شده که فیلمسازان کمتر توجهی به آن نشان می دهند. او می گوید: «برای اغلب فیلمسازان ما موسیقی فیلم حکم یک آمبیانس را دارد که برخی فضاهای فیلم را پر می کند. از سوی دیگر سینمای امروز ایران برخلاف سینمای دهه 60 و 70 به سمت ساخت آثار تجاری سوق پیدا کرده است. به همین دلیل است که می بینیم در طول سال آثار حرفه ای (هنری) که روی پرده می روند تعدادشان انگشت شمار است. البته منظور من از آثار هنری معطوف به همان ساخته های دهه 60 و 70 می شود و مقصودم فیلم هایی نیست که در جشنواره های بین المللی مثل کن و غیره حضور پیدا می کنند.»

او معتقد است: «صنعت فیلمسازی نسبت به گذشته مدرن تر شده ولی در عین حال جوانانی که به این عرصه پا گذاشته اند تعریف درست و دقیقی از موسیقی فیلم ندارند.» موسی پور درباره تجربه همکاری اش با فیلمسازان ایرانی می گوید: «من اگرچه با فیلمسازان زیادی همکاری کرده ام اما باید بگویم کار کردن با کارگردان های پیشین اندکی راحت تر بود چون به موسیقی فیلم به اندازه دیگر ساختارهای اثرشان اهمیت می دادند.»

او درباره تاثیر نگاه و سلیقه مخاطب بر صنعت سینمای امروز ایران می گوید: «سینمای امروز چه بخواهیم باور کنیم چه نه از مخاطب تاثیر فراوانی گرفته است. فیلمسازان پیشین به اندازه امروز با مخاطب در ارتباط نبودند و همین دور بودن آنها از تفکر مخاطب باعث می شد که هر کاری می خواهند برمبنای سلیقه هنری شان انجام دهند.»