به طرف گفتند حالا که کنار پادگان خانه کردی، آیا سروصدای نظامی ها تاثیری بر روح و روانت نگذاشته؟ جواب داد نع، نع، نع، نع. این لطیفه معروف تر از آن است که توضیحی ضمیمه اش کنم و بگویم آن نع نع را به آهنگ اک، او، ئه، آر بخوانید. شبیهش، چندتای دیگر هم ساخته اند. از سر خوش ذوقی «طرف» این جوک را برده اند و با فرودگاه و ایستگاه قطار و مدرسه و اتوبان همسایه اش کرده اند تا ما ضمن خندیدن به ریشش بفهمیم که تاثیرپذیری آدمی بیش از چیزی است که گمان می کند. ما معمولا تصویر واقع بینانه ای از خود نداریم. اگر بشنویم همه معتادهای دنیا با یک دود و دو دود معتاد شده اند، خودمان را استثنا می کنیم و چنین می پنداریم