ریچارد براتیگان، چارلز بوکوفسکی، پل استر و هاروکی موراکامی در رمان و ناظم حکمت، مارگوت بیگل و لطیف هلمت در شعر؛ اگر مدهای کتاب خوانی در یکی دو دهه اخیر را دنبال کنید به این اسم ها می رسید. اما کمی پیش از اینها، یک شاعر از پتنه هندوستان بود که در جمع شعردوستان ایرانی مد شد؛ شاعری در قرن 11 هجری قمری و قرن 17 میلادی که کمی پس از آن که سروانتس در اسپانیا شاهکار «دن کیشوت»اش را خلق کرد، هزاران کیلومتر این سوتر از مادرید، شروع کرد به نوشتن شعر و شد بیدل شعر کهن فارسی. او در زمانه خودش به خاطر پیچیدگی شعرهایش، چندان مورد توجه قرار نمی گرفت و حتی با آن شعرهای سختش باعث شد عده ای پرچم بازگشت به سبک