بعدازظهر جمعه، وقتی همه از هرم گرما به خنکای کولرها پناه برده اند و ترجیح می دهند با صدای کولر که مثل لالایی خش دار است خود را به دنیای خواب برسانند، کمتر کسی حوصله دارد تلفن اش را جواب بدهد و حاضر شود بدون هیچ پیش زمینه و وقت قبلی و باقی ماجرا ها به سوالات روزنامه نگاری جواب دهد که روز جمعه سرکار است و باید برای شنبه گفت وگوی خوبی منتشر کند که مردم از ورق زدن روزنامه کاغذی لذت ببرند و مطالب آن را بخوانند و احساس کنند به اطلاعات یا انگیزه شان برای زندگی اضافه شده است. اما پروین بهمنی، تلفن را جواب می دهد و با صدایی گرم و از سر صبر و حوصله سوالاتم را پاسخ می دهد و آنقدر بزرگوار است که می گوید: