با آن ابروها و موهای روشن و عینکی با فریم درشت و لحن خاص حرف زدن، یکی از شمایل های کودک و نوجوان در سینمای دهه های 60 و 70 بود؛ علیرضا رئیسی را با فیلم هایی چون پاتال و آرزوهای کوچک، مدرسه پیرمردها، شهر در دست بچه ها و اتل متل توتوله و بعدها مجموعه دنیای شیرین به یاد می آوریم؛ همان سال های درخشان و طلایی که سینمای کودک و نوجوان هنوز بروبیایی داشت و مثل این سال ها در هیاهوی سینمای چیره گر بزرگسالان، گم نشده بود. به بهانه روز دانش آموز، سراغ علیرضا رئیسی رفتیم که تقریبا در همه آثار دوران کودکی و نوجوانی اش، در نقش دانش آموز بازی می کرد و سر زلفی روشن و البته پر شور و شر با درس و مدرسه گره زده بود.